Blog #1: Van emotioneel afscheid tot being unstoppable!

Zuid-Scharwoude, 8 juli 2019

16 mei 2019. De datum staat in mijn geheugen geschrift; mijn laatste werkdag bij Vacanceselect. Een datum waar ik voor die tijd enerzijds naar uitkeek omdat ik niet meer gelukkig werd van mijn werk maar anderzijds als een blok tegenop zag, omdat ik afscheid moest gaan nemen. Van mijn lieve collega's, van 'mijn' merk, van mijn vertrouwde wereldje. Een plek waar ik echt volwassen ben geworden en mijzelf heb kunnen ontwikkelen tot wie ik nu ben. Waar ik soms enorm ben gevallen maar altijd weer ben opgestaan. De laatste werkweek ben ik onophoudelijk in het ๐ŸŒž gezet door mijn collega's. Als onderdeel van het interieur en volgens velen een van de gezichten van het merk ben ik allerminst vergeten, wat ben ik dankbaar daarvoor!๐Ÿ™ ๐Ÿ™๐Ÿ™

Tot aan de laatste dag was ik toch best stoer ๐Ÿ˜Ž, vond ik zelf. Geen tranen, zelfs niet bij de afscheidsspeech van de directeur of tijdens mijn afscheidsetentje met mijn allerliefste collega's een dag eerder. Trots dat ik was joh! Mijn stoere optreden ging echter compleet teniet op de laatste dag. Toen ik opstond die ochtend voelde ik het al. En ja hoor, de eerste collega die me die ochtend gedag zei en mijn laatste dag benoemde kreeg het al te verduren....๐Ÿ˜ญ Nog een man ook, dus die had gelijk spijt. Goedemorgen tranen! Stom genoeg had ik die ochtend een mailtje rondgestuurd dat ik zelf nog een rondje zou lopen om afscheid te nemen๐Ÿ™ˆ. Had ik nooit moeten doen, na elke 3 collega's moest ik bijkomen op mijn plek. Mijn directe collega's Suus en Cynthia hadden het maar druk met de Debby opvang๐Ÿ™Š

Toen ik eindelijk klaar was met mijn rondje wilde ik maar 1 ding; naar huis. Ik was gesloopt. Nog een laatste knuffel en toen wist ik niet hoe snel ik die lift in moest stappen. Vurig hopend dat er geen collega's de lift in gingen stappen, hij moest leeg zijn. Ook geen bovenburen onderweg naar beneden alsjeblieft. Mijn gebeden werden verhoord, ik stapte alleen een lege lift in. Met de wind in mijn haren en grote zonnebril op fietste ik naar huis. Het was nu รฉcht klaar. Tot ziens en dank je wel, Vacanceselect ๐Ÿ™‹โ€โ™€

In de weken daarop volgend ging er af en toe nog een acute schok ๐Ÿ’ฅ door me heen, het besef dat ik er niet meer bij hoorde daar. Dat bleef gelukkig nooit lang hangen. Na een heerlijke vakantie met mijn gezin in la douce France ๐Ÿ‡ซ๐Ÿ‡ท ben ik mij vanaf begin juni gaan storten op mijn eigen droom; zelfstandig ondernemen, mijn eigen bedrijfje. Niet meer afhankelijk zijn van allerlei managers en directieleden. Alleen doen waar ik echt blij van word, waar ik volop energie van krijg. Dat is wat ik wil!

Ik ben mijn ondernemersplan gaan schrijven๐Ÿ‘ฉโ€๐Ÿ’ป, een website gaan maken en heb mijzelf de tijd gegund om in alle rust Go Brand New op te starten. Er komt flink wat bij kijken maar ik vond het heerlijk om er mee bezig te zijn. Om deze nieuwe wereld te ontdekken en te onderzoeken wat voor mij de beste opties zijn. Welke verzekeringen ik af moet sluiten, hoe ik mijn boekhouding ga doen, hoeveel belasting ik moet gaan afdragen en het plannen van een toffe fotoshoot voor mijn website. Het voelt niet eens als werk, elke dag dat ik aan de slag kan jeuken mijn handen en kijk ik stiekem mijn gezinsleden de deur uit. Ik voel me energieker dan ooit, ik voel me weer unstoppable. En dat wil ik nooit meer loslaten! ๐Ÿ‘Š๐Ÿ‘Š๐Ÿ‘Š

Afscheidsetentje met collega's
Wat ben ik verwend!